 |
| M.M. |
Por do sol no deserto
fáltame o aire
o paso do tempo máncame
a esterilidade dos días fíreme
o pesar faise miña sombra
a espera desquiciante torna en gris o vermello do meu latexo
abáfame a calor
queimanme os sentimentos e as ganas baldías
e tornan as cores que marcan o paso das horas do día
e a nada sigue presente
chega a escuridade e o frío
o sorriso torna en bágoas
laiome
xa non me aturo máis
e nada cambia
desespero...
E NADA CAMBIA
Amencer no deserto
E NADA CAMBIA
Amencer no deserto
2 comentários:
Fermoso como sempre!! Describes moi ben como me sinto nalgúns momentos...esperando cambios sen resultado..pero non hai que desistir.
biquiños!!!
Linda bolboreta no deserto...
Postar um comentário