M.M. |
Esperto coa serea do porto
os barcos chegan ao peirao
gotas de luz debuxan a habitación escura
na cociña paliquean mai e madriña
ule a café e torradas, chían as gaivotas...
Acubillada, imaxino o traxín no peirao
as caixas cheas de peixes de ollos saltóns xelatinosos
o sorriso desa muller rematando en gargallada co chisco de ollos daquel home
en breve comezará o cantador de números...
Dun chimpo bótome da cama
estarrícome no balcón
xa o sol quenta as miñas fazulas
teño paz, teño ledicia, teño ilusión...
Comeza un día fermoso!
E AGORA TEÑO SAUDADES
DAQUELES ESTÍOS QUE NON VOLVERÁN
E TEÑO MEDO
DO ESTÍO QUE SEMELLA VIR...
E CHÍAN AS GAIVOTAS!